“توقف نمایشی به نام دنیا”

 کاری که سالک میتواند و باید در بیداریِ معمولش موفق به انجام آن شود اینست که نمایشی به نام دنیا را در ذهنش متوقف، و از اعتبار ساقط نماید. وقتی در خواب عمیقی، هر شب این نمایش بطور خودکار متوقف می شود. پس کاری ناشدنی نیست. اما نکته اینست که این توقف باید در بیداری تو رخ دهد. برای این کار، کافیست کیفیت خواب عمیق را به بیداری معمولت بکشانی! هنر مراقبه، یعنی “سکوت همه جانبه” چنین دستاوردی دارد! و آنگاه نمایشی به نام دنیا برای تو متوقف، و برای دیگرانی که جدی اش انگاشته و هر روزه با ذهن شان پر و بالش می دهند، همچنان جریان خواهد داشت. توقف دنیا، به معنای توقف زندگی نیست. تو باز در دنیایی، اما اینبار خارج از بازی های احمقانه اش. زندگی خارج از بازی یک زندگی است، زندگی داخل بازی زندگی دیگریست. کیفیت این دو کاملاً با هم متفاوت اند. این یعنی با تغییر نگاه، زندگی تغییر کرده است.

مسعود ریاعی