“دانستنِ دروغین”

☆ بشر، گرفتار دانستنِ دروغین است. برای همین است که شاد نیست و در آرامش بسر نمی برد. دانستنِ دروغین بدترین و مخرّب ترین نوع جهل است. آن، دانستن نیست، توهّم دانستن است. و ما هر کدام به نوعی گرفتار آنیم. زیرا در کثرت دنیا به دام افتاده ایم. دانستن های دروغین، به دانستن حقیقی رهنمون نمی شوند. هیچوقت نشده اند. زیرا دانستن های دروغین از آنِ عالَم کثرت وَهمی است، حال آنکه دانستنِ حقیقی از آنِ عالَم وحدتی است که ریشه در “واحد” دارد. نشانه های دانستن های دروغین آن است که نه نجات بخش اند، نه آرامش بخش اند، و نه حتی سامان دهنده ی زندگی اند. آنها فقط تنش زا و درگیری زایند. راه رسیدن به دانستنِ حقیقی تنها با تخلیه کامل ذهن از تمامی دانستن های دروغین میسر است. و این شجاعتی سالکانه می طلبد. زیرا هر کسی حاضر نیست دست از محفوظات و برداشت هایش بشوید. و نکته اینست؛ اگر خود نکند، مرگ اینکار را بی اغماض برایش خواهد کرد.

مسعود ریاعی