“از جنس محبت، نه از جنس نفرت!”

ما از جنس عشق و محبت هستیم، از جنس نفرت نیستیم. خالق ما رحمانیت و رحیمیت است، مهر و رحمت است. اما خلاف فطرت مان حرکت می کنیم، و تمام درد و رنجی که می کشیم به سبب همین ضدیتی است که با سِرشت خود داریم. ما هرگز آنچنان که باید به این آیه شریفه “اِنَّ الحَسَناتِ یُذهِبنَ السَّیّئاتِ” (نیکیها، بدیها را قطعاً از بین می برَند!)، عمل نکرده ایم و با مفهومش بیگانه ایم. و دقیقاً از این روست که تبدیل به کلکسیون بدی شده ایم. وجودمان پر از خشم و خشونت است. مملو از خودخواهی است. ما به مراتب با قوّه ی قهریه و انتقام بیش از رحمانیت و رحیمیت آشناییم. و این همان عاملی است که ما را روز به روز از خداوند بخشنده و مهربان دور و دورتر کرده است. بدان، تنها خوبی است که بدیها را از بین می برد. بدی توانایی از بین بردن بدی را ندارد، بلکه فقط آن را تشدید می کند.

مسعود ریاعی