“قلّه واحد است و راههای منتهی به آن گوناگون”

اینکه خداوند تو را در شرق متولد نموده یا در غرب، در این کشور یا در آن کشور، مهم و قابل توجه است. زیرا این هستیِ هوشمند، کار بیهوده انجام نمی دهد. این بدان معناست که تو باید از همان فرهنگ و همان باورها سلوک کنی و به آزادی باطنی دست یابی. به عبارتی دیگر، بهترین بستر رشد برای تو همان است. هر روحی با وضعیتِ متناسب با روحش به رشد و بالندگی می رسد. و روح ها برخوردار از لایه های آگاهی مختلف اند. انکار کردن آنچه هستی به تو داده است، درست نیست و فرزانگی محسوب نمی شود. بدان که در هند و چین کیفیتی است و در رُوم کیفیتی دگر! اما آنچه که در همه جا مشترک است، نائل شدن به رهایی باطنی برای وصول به “حق” است، درک این نکته است که تنها راه، تسلیم بودن به حقیقت است، به راستی و درستی است. بگذار هر کس از زاویه ای به قلّه صعود کند، این زیباست. اما آنچه زیباتر است آن است که قلّه برای همه ی سالکان حق در هر سرزمینی که باشند، واحد است.

مسعود ریاعی