“نعمتی است این ندانستن!”

این که نمی دانیم لحظه ی بعد چه می شود، نعمت بزرگی است. این که نمی دانیم در اندیشه و نیات مردمان چه می گذرد، نعمت بزرگی است. این که نمی دانیم کی و کجا می میریم، نعمت بزرگی است. این که نمی دانیم رزق فردایمان از کجا می رسد، نعمت بزرگی است. این که نمی توانیم خیلی از چیزها را بیاد آوریم، نعمت بزرگی است. این که نمی دانیم در اراده ی خدا چه می گذرد، نعمت بزرگی است. این که نمی دانیم “قُرَّة عین” الهی مان چیست و کدام است، نعمت بزرگی است و خود موجب آرامش است. برای یک سالک، تمام این ندانستن ها موجب توکّل بیش از پیش می شوند. او با تسلیم آگاهانه اش به “احسن الخالقین”، همه ی ندانستن ها را تبدیل به نقطه ی قوت می کند و از آنها پیروزی و رستگاری بیرون می کشد.

مسعود ریاعی