“الف”، از آن “واحد” است!

در “خلاصةالاقوال” ص ۲۱۳ روایت اسراری و قابل تأملی از امام صادق(ع) نقل شده که ایشان به “زُرارَه” که یکی از اصحاب شان است فرمودند؛ “ای زُرارَه! اسم تو در اسامی اهل بهشت، بی الف نوشته شده”! هر چند ظاهراً زُرارَه در همان لحظه متوجه منظور امام(ع) نشده، و نام خود را دوباره با “الف” ذکر می کند، اما فهم این نکته برای سالکان حائز اهمیت است پس دقت کن. ای دوست! الف، از آن خداست. و “الف”،(۱) یک است، واحد است، و “واحد”، تنها واحد را پذیراست. زیرا هیچ دوئیتی به ذات قدّوس راه ندارد. واحد حقیقی اوست و “یک”، تنها یک را از خود عبور می دهد و لا غیر. “یک”، راهی برای “چند” ندارد! تو آنگاه که واحد شوی، یکپارچه گردی، به وحدت رسی، تازه وجودت قابل تقدیم به خداوند تبارک و تعالی است. و این واحد بودن، عین بهشت است. زیرا ردّ امانت صورت پذیرفته و “وصل” محقق گشته است! اگر یکِ ایمانِ تو، نزد خداوند باشد، وجودت هر جا که باشد در بهشت او، و در حفاظت اوست.

مسعود ریاعی