خالی شدن، مایوس شدن نیست

وقتی می گوییم که سالک باید خود را از هر باری خالی کند، خود را از گذشته و آینده پروری و آرمانگرایی رها سازد، برخی ممکن است بگویند که خب، این یعنی مأیوس شدن! خیر، این یعنی واقعی شدن، یعنی آزاد شدن. مأیوس شدن، زمانی معنا می یابد که تو به چیزی که می خواهی، به انتظاری که داری، به هدفِ تراشیده شده ای که دنبال می کنی، نمی رسی. اما وقتی که هیچکدام از اینها نباشند، یأسی نیز وجود نخواهد داشت. بلکه تنها “نقد” وجود خواهد داشت. “حقیقتِ مطلق” تنها از آنِ کسانی است که خود را از هر چیز پاک و خالی کرده اند. فارغ از خواهش و آرزویند. و تنها همینانند که نقد زندگی می کنند.

مسعود ریاعی