“لطیف ترین الگوی بودن”

وقتی چیزی را می بخشی، همانطور ببخش که خدا می بخشد، بی منّت و بی آزار.
وقتی کسی را از مخمصه ای نجات می دهی، چون خدا نجات بخش، بی ریا و بی جنجال.
وقتی به هستی عشق می ورزی، چون او عشق بورز، بی تمایز و بی تبعیض.
وقتی قرار است چشم پوشی کنی، وقتی قرار است بگذری، وقتی قرار است خدمت کنی و دیده نشوی، چون او عمل کن که اخلاق خدا زیباترین و لطیف ترین الگویِ بودن است. “من هستم آن که هستم” اینگونه در وجودت محقق می شود، با ظهور حق. مظهر حق شو، چه تنها برخورداری از چنین کیفیتی است که باعث می شود از جزء به کل، ترفیع بگیری.

مسعود ریاعی