“از اینجا به بعد!”

“عقل” عامل وصلِ تو به خدا یعنی به حقیقت محض است. معنا و کاربرد عقل همین است. وقتی می گویند بر پای شتر “عِقال” بستم، یعنی راه فرار و گمراهی اش را بستم. انسانی که به تمام معنا عاقل است، انسانی است که خود را به حقیقت محض وصل کرده است. عقل، باعث وصل است. خردمندانه تو را به مبدأ هستی متصل می کند تا تسلیم باشی. پس “تسلیم” یک مقوله ی کاملاً عاقلانه است. اما عقل کارش تا همینجاست، تا وصل تو. از اینجا به بعد “تسلیم و رضا”ست که کارآمد است، پذیرش و مشاهده ی ناب است، که کارآمد است.

مسعود ریاعی