ذهن زنده و آزاد

“حقیقت” به ذهنی آزاد احتیاج دارد. ذهن شلوغ و دربند، ذهن اسیر عادات و شرطی شدگی ها، ذهنی که از پیش تصمیمش را گرفته و داوری هایش را کرده است، قابلیت دریافت حقیقت را ندارد. حقیقت زنده، ذهنی زنده می خواهد. ذهن زنده، ذهنی است که زیر تلنباری از واژه ها و اصطلاحات مدفون نشده، و در قبرستان خاطره ها جاخوش نکرده است. کسانی که طالب حقیقت اند، اگر براستی طالب حقیقت اند، ابتدا باید وسیله ی دریافتش را مهیّا کنند. و آن چیزی نیست جز یک ذهن زنده و آزاد که بارزترین ویژگی اش، نرم و پذیرا بودن نسبت به جریانِ زنده ی حیات است. این چنین ذهنی چون آینه ای شفاف است که هیچ خواهش و آرزویی آن را کِدر و آلوده نکرده است.

مسعود ریاعی