آنگاه که “من” شدیم

آنگاه که “من” شدیم، از بهشت بیرونمان انداختند. اکنون برای بازگشت، باید چنان تسلیم “او” شویم که اثری از “من” باقی نماند. زیرا در بهشت “او”، دو کس جای نمی گیرند. در چنین کیفیتی، دیگر نیایش به معنای خواستن نیست، به مفهوم تسلیم بودن است.

مسعود ریاعی