“سفر به ناکجا”

سفر به “کجا”، سفر در مظاهر هستی است. از این جا به آن جا رفتن است. سفر به “ناکجا”، سفر در ذات هستی است. از این جا، به بی جا رفتن است. سفر به کجا، هر چقدر وسیع باشد، بیش از مقدمه ای برای سفر به “ناکجا” نیست. سفر به ناکجا، عرض و طول ندارد، در مظاهر نیست، شناوری در لایتناهی است بی آنکه به جایی برسی، یا جایی برای رسیدن وجود داشته باشد. سفر به “ناکجا” بیشتر شبیه سکون است تا حرکت! حضور است، تا غیبت! در سفر به کجا، اگر به جایی روی، دگر در جای قبلی نیستی. اما در سفر به ناکجا، جایی نیست که از تو خالی باشد.