“حدیث محبت”

پیامبر اسلام(ص):

⊙ “اَحِبُّونِی لِحُبِّ اللهِ”
مرا برای دوستی خدا، دوست بدارید

⊙ “لا تَزالُ اُمَّتِی بِخَیرِِ ما تَحابُّوا و تَهادَوا وَ اَدُّوا الاَمانةَ”
اُمُّتِ من تا هنگامی که یکدیگر را دوست بدارند، و به یکدیگر هدیه دهند، و امانتداری کنند، سعادتمند خواهند بود

⊙ “التَّوَدُّدُ نِصفُ الدِّینِ”
با محبت بودن، نیمی از دین است

امام علی(ع):

⊙ “رأسُ العَقلِ بَعدَ الایمانِ التَّحَبُّبُ اِلَی النّاسِ”
اساس عقل پس از ایمان به خدا، با محبت بودن با مردم است

⊙ “الاَصدِقاءُ نَفسٌ واحِدٌ فِی جُسُومِِ مُتُفَرِّقَةِِ”
دوستان، یک جان اند در کالبدهای مختلف

امام باقر(ع):

⊙ “هَلِ الدِّینُ اِلّا الحُبّ”ّ
آیا دین جز محبت است؟!

⊙ “اِعلَم اَنَّ الاِلفَ مِنَ اللهِ و الغِرّکَ مِنَ الشَیطانِ”
بدان، الفت داشتن، کاری خدایی، و غرور کاری شیطانی است

امام صادق(ع):
⊙ “اِنَّ رُوحَ الاِیمانِ واحِدَةٌ، خَرجَت مِن عِندِ واحِدٌ، وَ تَتَفَرَّقُ فِی اَبدانِِ شَتَّی، فَعَلَیهِ ائتَلَفَت، وَ بِهِ تَحابَّت”

روح ایمان، یکی است و از نزد یگانه آمده و در پیکرهای گوناگون جای گرفته است. پس بر اساس آن الفت ایجاد می شود و دوستی ها بدان پدید می آید