“سختی سلوک”

از زمانی که به دنیا آمدیم، مرتب به گوش ما خوانده اند که جهان اینچنین است و آنچنان. پس اینگونه فکر کن، آنطور احساس کن، اینطور حرف بزن، اینگونه جهان را ببین … اکنون نیز همانگونه جهان را می بینیم که عمری به ما تلقین کرده اند. همه ی ما از یک شبکه ی تارعنکبوتی تلقینات، جهان را می نگریم، و در واقع جهان را نمی نگریم. حال اگر معلمی الهی بیاید تا نگاهمان را درست کند، چاره ای ندارد جز آنکه تمام باورهای غلط مان را به دور بریزد. سختی سلوک و درد آن، از همینجا ناشی می شود. زیرا همه ی ما، به باورهایمان عادت کرده ایم.