برای چه به دنیا آمده ای؟!

نیامده ای تا خور و خواب پیشه کنی، آمده ای تا درک حقایق کنی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، از خلاقیت محروم خواهی ماند.
نیامده ای تا شهوترانی کنی، آمده ای تا عشق بورزی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، با نفرت خواهی زیست.
نیامده ای تا چیزی را به اسارت بگیری، آمده ای تا از اسارت بِرَهانی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، خود به اسارت خواهی رفت.
نیامده ای تا دلی را بشکنی و وجودی را تخریب کنی، آمده ای تا دل ها را روشن و وجودها را شکوفا کنی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، دلشکسته تخریب خواهی شد.
نیامده ای تا حرام خواری پیشه کنی، آمده ای تا خوردن طیّبات را بفهمی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، همواره در جهان های تاریک، پلیدخوار خواهی بود.
نیامده ای انباشته کنی، آمده ای انداختن را تمرین کنی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، زیر انبوه داشته ها مدفون خواهی شد.
نیامده ای تا آیات خدا را به هیچ بگیری، آمده ای تا حکمت آنها را دریابی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، از نجات محروم خواهی ماند.
نیامده ای تا همواره دست بگیر داشته باشی، آمده ای دهندگی را تجربه کنی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، فقیر و نیازمند خواهی زیست.
نیامده ای تا با باطل هم آواز شوی، آمده ای تا حق را مرید باشی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، به نابودی تن داده ای.
نیامده ای تا گذران عمر کنی، آمده ای تا وظیفه ات را به یاد آوری و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، بی پاداش خواهی ماند.
نیامده ای تا از هر زیوری گوساله ای بسازی و از هر برداشتی، عقیده ای عَلَم کنی، آمده ای تا بت های تعلقات را از قلبت بزدایی و از عقده ها و عقیده ها رها گردی و اگر در اینجا موفق به آن نشوی، به “حقیقت محض”، واصل نخواهی شد و خود جزئی از بتکده خواهی بود.

بر گرفته از کتاب “روح ربانی”