“حکایت پند هُدهُد از زبان چوپان پیر”

⭐️ … و آنگاه هُدهُدِ پیر، انبوه مرغان مرداب را برای آخرین بار مهربانانه نگاه کرد و گفت: در زمان سلیمان، جوان بودم و اکنون در زمان شما پیر گشته‌ام تا آخرین سفر رهایی‌ام را با شما یا بی‌شما به انجام رسانم. بارها شما را گفتم که طریقت من آسان است. رهایی است. مطابق با فطرت‌تان است. پس اینک تعلل نکنید و با من به پرواز درآیید. تا هنوز هستم با بکار بستن آموزه‌هایم با من همسفر شوید. رها کنید تا رها شوید. چه پس از من کسی رو سوی شما گسیل خواهد شد که راهش سخت و طاقت‌فرساست. پر از تحکّم و فشار است. زیرا از پسِ هر آسانی سختی است. پس راه آسان را فرو نگذارید و به راه سخت تن ندهید که من خیرخواه شما هستم.
جوان جویای رهایی هیجانزده پرسید؛ آیا با او رفتند؟! آیا به پرواز در آمدند؟!
چوپان پیر لبخندی زد و گفت؛ کسی چیزی نمی‌داند! نه نمی‌داند! زیرا پرواز روح را جز پروازگرانش ندانند!

بر گرفته از مجموعه حکایات چوپان پیر
مسعود ریاعی