“بخشش زوری، بخشش واقعی نیست”

⭐️ که گفته وقتی کسی را نمی‌توانی ببخشی، به زور ببخش. بخشش آمادگی روحی و باطنی می‌خواهد. وقتی چنین آمادگی در وجودت نیست، لازم نیست ادای بخشش را در آوری. این مشکلی را حل نمی‌کند و درون تو همچنان درگیر خواهد ماند. اگر طالب بخشیدنی، از خدا بخواه که روح و روانت را چنان متعالی گرداند که ذاتاً ببخشی و در گذری. آنچنان که حتی به یاد هم نیاوری. به زور بخشیدن و یا ادای انسان‌های بخشنده و بزرگوار را در آوردن، آن هم بی‌آنکه بخشش واقعی در کار باشد، مخرب است. وقتی نمی‌توانی ببخشی، خب نبخش. زور نزن که ببخشی. بخشش از مقولهٔ زور نیست. اما کینه‌ورزی نکن. بدخواه و شرور نباش. و چنانچه طالب آرامش اصیل هستی، خالصانه از خدای بخشنده و مهربان بخواه تا از روح متعال خود به تو عطا کند. چه بخشش، روح می‌خواهد. تعالی شعور می‌طلبد.

مسعود ریاعی