“شکلِ بی‌شکلی”

⭐️ بی‌شکل باش تا نامشهود باشی. یک سالک فرزانه بی‌شکل و نامشهود است. تنها اینچنین رفته‌ای است -که اگر خود نخواهد- در دسترس نخواهد بود. ای دوست، تو وقتی مدام فکر و خیال می‌کنی، به شکل آن فکر و خیال در می‌آیی. وقتی تسلیم احساسات و عواطف خود می‌شوی، به شکل همانها می‌شوی. وقتی عادت به چیزی می‌کنی، به شکل عادتت در می‌آیی. ذهن و ذهنیاتِ تو، به تو شکلی همسان خود می‌دهند. و آنگاه مشهود می‌شوی. قابل شناسایی می‌شوی و چون صیدی آسان در دسترس شکارچیان انسان قرار می‌گیری. بدان؛ شکل محدود انسانی یعنی شکلی که ذهنیات و احساسات و عواطف‌ات به تو می‌دهند، یک تله روانی است. آن به معنای از درون به اسارت رفتن است. فرزانگان بی‌شکل‌اند. بندهٔ تأثیرات نیستند. بی‌شکلی، شکل‌شان است. بی‌رنگی، رنگ‌شان است. فلذا غیر قابل پیش‌بینی‌اند. آنها شکل محدودیت‌ساز ذهن انسانی را به دور انداخته‌اند. با همه مهربان‌اند اما ترحم در کارشان نیست. اهل دلسوزی‌های بیخودی نیستند و تحت تأثیر این و آن قرار نمی‌گیرند. و دقیقاً از این روست که کارشان کارستان است و چون عمل کنند بی‌عیب و نقص عمل می‌کنند. سالکان فرزانه در رهایی کار می‌کنند و در استقلال ذاتی‌شان به سر می‌برند. و ذات‌شان پاک و بی‌شکل است.

مسعود ریاعی