“ربّ خودت را بنده باش”

⭐️ ارباب دیگران به درد تو نمی‌خورند. ورود به جریان رُبُوبی دیگران نجات‌بخش تو نیست. ربّ و جریان رُبُوبی خودت را بیاب. ربّ خودت را بنده باش؛ “وَاعبُد رَبَّکَ”! این تنها ربّ خودت است که به تمامی پذیرای توست. نشانه‌اش اینست که تو را همانگونه که هستی می‌پذیرد و تو نیز قلباً پذیرایی اویی. این پذیرشی دو طرفه است. آن که تو را نمی‌پذیرد، آن که جواب دعایت را نمی‌دهد، ربّ تو نیست. یوسف(ع) ربّ دیگری را یاد کرد و چند سال دیگر در زندان بماند! نکته را دریاب که آنچه که گفتم معنای دیگری از راضِیَّةً مَرضِیَّةً است. رضایت دو طرفه. بدان که هر اسمی از اسماءالله برای خود رَبِّی است و مَربُوبی دارد. پس اگر ربّ تو رحمٰن و غفّار و عَفُوّ و هادی است در صف کسانی که ربّ‌شان اسم مُنتَقِم و ضٰارّ و شدیدُالعِقاب و مُضِّل است قرار نگیر که این برای تو بسیار ناسازنده و خطرناک است. تو همواره از اَحسَن‌های قرآن پیروی کن؛”وَاتَّبِعُوا اَحسَنَ ما اُنزِلَ اِلَیکُم”! و خوشا بحال آنان که ربّ‌شان اسم جامع “الله” یعنی همان بخشنده و مهربان است. و به یاد داشته باش که خدا یگانه است و آنچه متفاوت می‌نماید جریان‌های رُبُوبی متناسب با هر مَربُوب است.
[برای آگاهی بیشتر از این مبحث مهم و حساس لطفا به کتاب داستان ربوبیت مراجعه فرمایید]

مسعود ریاعی