“فرار از زندان دنیا، نه قرار در آن”!

⭐️ براستی این دنیا سِجن است. زندان است و در زندان بودنش هیچ شکی نیست. همهٔ روح‌هایی که جسمیت یافته و به این دنیا هبوط کرده‌اند، هر کدام به نوعی زندانی این زندان‌اند اگرچه خود ندانند. رنگ و لعاب این زندان فریبت ندهد. جلوه‌آرایی‌ها و متعلقاتش پاگیرت نکند. مباد عاشق زندان و زندانبان خود شوی. از این زندان با بی‌خواهشی و بی‌آرزویی فرار کن. با مراقبه‌ای جانانه -با مردن پیش از مرگ- از آن بگریز. روحت را از میدان جاذبه‌اش خارج کن. نخواه که مثل حمقاء این زندان را آباد کنی. نخواه که در و دیوارش را رنگ بزنی و قابل تحمل‌ترش کنی. به خودت خیانت نکن. بلکه بسوی خدا فرار کن. “فَفِرُّو‌ا اِلَی‌الله”!
چه بدبخت‌اند آنان‌که در این زندان بدنبال قدرت‌ و سهم بیشترند. چه سیه‌روز‌ اند آنان‌که در این زندان بدنبال سروَری کردن بر دیگران‌اند.
ای دوست، بدان تو تنها با رهایی از وضعیتی به نام دنیاست که از همینجا و هم‌اکنون برخوردار از بهترین نوع حیات خواهی شد. و بدان مراد از دنیا، جهان آفرینش نیست. آن، پست‌ترین برداشت از حیات و جهان آفرینش است.

مسعود ریاعی