“در باره دوستی”

– برخی دوستی‌ها بر اساس منافع مشترک است. تا وقتی منافع طرفین پابرجاست، این دوستی نیز می‌تواند ادامه یابد.
– برخی دوستی‌ها بر اساس نیاز به تأیید و توجه است. تا وقتی طرفین یکدیگر را تأیید و تمجید می‌کنند، این دوستی نیز ادامه می‌یابد.
– برخی دوستی‌ها به علت تنهایی و بی‌کسی است. و چون تنهایی از بین برود و دور و بر یکی از طرفین شلوغ گردد، این دوستی نیز زایل می‌گردد.
– برخی از دوستی‌ها به علت نیاز یک‌طرف به طرف دیگر، و ترحم دیگری به اوست. در این نوع از دوستی نیز چون نیاز برطرف شود، و یا ترحم ته بکشد، دوستی نیز از میان رفته‌است.
– برخی از دوستی‌ها صرفاً استراتژیک است. یعنی موقتاً آن هم برای رسیدن به هدفی مشخص و از پیش تعیین شده شکل می‌گیرد. که البته پس از رسیدن به آن، غالباً از بین رفته و حتی گاه به جنگ و ستیز می‌انجامد.
– برخی دوستی‌ها مالیخولیایی است. طرفین نه تنها هیچ سودی به هم نمی‌رسانند بلکه گاه به یکدیگر ضرر هم می‌زنند. با این وجود همواره سراغ هم می‌روند و با هم دیده می‌شوند. این دوستی نیز چیزی شبیه به همان مازوخیسم و خودآزاری است…
و اما دوستی حقیقی هیچکدام از اینها نیست. دوستی حقیقی به معنای وحدت با روحی است که هر دو در یک لایه از حیات و آگاهی بسر می‌برند. در این دوستی طرفین یکدیگر را تکمیل می‌کنند. یکی می‌شوند. واحد می‌گردند. در این نوع از دوستی که حقیقت دوستی است، وجود سومی شکل می‌گیرد که جهانی است. بسیار قدرتمند است. بطوریکه اگر اراده کنند قادرند کوهی را جابجا کند.
امروزه چنین دوستی‌ئی در زمین اگر نگویم نایاب، بسیار نادر و کمیاب است.

مسعود ریاعی