“و تو آزادی”

– وقتی در برابر جریان توفندهٔ حیات هیچ طرح از پیش تعیین شدهٔ ذهنی نداشته باشی، یعنی فراطرح خدا را پذیرفته‌ای.
– وقتی هیچ‌کدام از این خدایانی که می‌گویند را نپرستی، یعنی بندگیِ یگانه حقیقت محض بیکران را گردن نهاده‌ای.
– وقتی به هیچ نیرویی اتکا و امید نداشته باشی یعنی بر خداوند بزرگ توکّل کرده‌ای.
– وقتی مقهور هیچ اندیشه و نظریه‌ای نباشی یعنی به فراآگاهیِ بزرگ واصِل گشته‌ای.
– وقتی رها از اسارت هر چیز و هر کس شوی، یعنی تازه بندهٔ خدا شده‌ای.
– وقتی حقیقتاً بگویی “نمی‌دانم”، تو به گسترهٔ دانایی ورود کرده‌ای.
– وقتی هیچ عشقِ شخصی در کار نباشد و تنها یکسان نگریستن باشد، یعنی تو عاشق کل کامل گشته‌ای.
– وقتی از درون به چیزی چنگ نزنی و بی‌خواهش و بی‌آرزو گردی، یعنی تو پاک از همه چیز شده‌ای.
– و چون در پس پردهٔ مغزت هیچ قضاوتی در کار نباشد، هیچ حکمی هم در کار نخواهد بود، و تو آزادی.

مسعود ریاعی