“نگاهی دیگر به بسم الله الرحمن الرحیم”

⭐️ بدان که هر آیه و سوره‌ای محل حضور است. از میان این همه آیات و سُوَر، بسم الله الرحمن الرحیم محل حضور همهٔ بزرگان عشق و محبت گشته است. از خود خدا گرفته تا انبیاء و اولیاء عظام و سالکان واصِل به آن. بسم الله الرحمن الرحیم بهشت خداست. همان کیفیتی است که نفوس مطمئنه به آن دعوت شده‌اند. دیگران -چه بدانند و چه ندانند- در آیات دیگر به سر می‌برند؛”لَقَد لَبِثتُم فِی کِتابِ الله” (به قطع شما در کتاب خدا بسر برده‌اید)! هر یک از گروه‌های مردمی به تناسب شعور و درکشان و به میزان برخورداری‌شان از حیات و آگاهی در سوره‌ای محصورند. و این از نوع زندگی و ماجراهای‌شان عیان است. ای دوست، پس نیک به خویش و جریان زندگی‌ات بنگر، و ببین در حال و هوای کدام آیه و سوره‌ای به سر می‌بری. در آیات عذابی یا آیات رحمت؟! در مَدیَن ساکنی یا در تِیه سرگردان؟! در معبدی یا بی‌معبدی؟! در دربار فرعونی یا در دهان نهنگ؟! در کنعانی یا در مصر غریب؟! در یمینی یا یسار؟! …اگر در آیات عذابی، تا فرصت هست رو سوی بسم الله الرحمن الرحیم کن. آن را معرفت یاب. به آن عامل شو. بسم الله الرحمن الرحیم، عمل دارد. عمل آن بخشندگی و مهربانی و گذشت است. با این عمل، به حوزهٔ بسم الله الرحمن الرحیم وارد شو، که تو اینگونه از آیات عذاب و افسردگی و سرگردانی خلاص می‌شوی. هجرت می‌کنی. زندگی بر اساس بسم الله الرحمن الرحیم بالاترین و اصیل‌ترین و کیفی‌ترین نوع حیات است. والاتر و روشن‌تر از آن حیاتی نمی‌شناسم. و این نیز بدان که در پایان هر دوره‌ای فقط جمع قلیلی به این کیفیت والا وارد می‌شوند. پس خالصانه عشق بورز و خلق خدا را محبت کن تا تو نیز از این جمله قلیل باشی.

مسعود ریاعی