“خدا در یاد تو آشکار می‌شود”

⭐️ آن‌گاه که خدا را یاد کنی، خدا با توست. این یک قاعدهٔ باطنی است. یاد خدا، حضور خدا و همراهی اوست. همچنان‌که در حدیث قدسی آمده است؛ “اَنَا مَعَ عَبدِی ما ذَکَرَنِی” (من با بنده‌ام هستم چون مرا یاد کند). پس اگر طالب همراهی خدا هستی، در خوشی و ناخوشی، در داشتن و نداشتن، او را یاد کن. بگذار در زندگی‌ات همه‌جانبه حضور یابد. بگذار فضای درون و بیرونت را پر کند. حضور او حضور حق و حلّال مشکلات است. با حضور اوست که راه‌ها باز می‌شوند. پس یادش کن و هر لحظه حضورش را در زندگی‌ات پر رنگ‌تر کن. هم زبان و هم ذهن و هم قلبت را به یاد او بگمار. تو با یاد خداست که خدا را از آنِ خود می کنی و با او همراه می‌شوی. او در یاد تو و با یاد تو آشکار می‌شود. پس با یاد، آشکارش کن. چه در این حضور و آشکاری است که همهٔ خیرات نهفته است؛ آزادی می‌خواهی، با خدای آزادِ مطلق به آن می‌رسی. علم و حکمت می‌خواهی، با خدای دانا و حکیم به آن می‌رسی. رزق پاک و فراوان می‌خواهی، با خدای رزاق بدان نائل می‌گردی. سلامت و امنیت می‌خواهی، با خدای شافی و مُهَیمَن بدانها می‌رسی… خود خدا را می‌خواهی، با خود خدا به او واصِل می‌گردی. تمامی خواسته‌های تو در خود خدا و حضور او محقق می‌شود. پس یادش کن تا یادت کند. از آنِ او باش تا از آنِ تو گردد. او جامع همهٔ خوبی‌هاست. وقتی او باشد، چیزی کم نیست. پس استاد و معلمت را خدا بگیر. آن‌که معلمش خدا باشد به هیچ معلمی نیازش نیست. لازم نیست بندهٔ کسی بشوی که خودش بنده است. پس به قول قرآن؛“وَاتَّقُواللهَ یُعَلِّمُکُمُ الله”(خدادار باشید تا خود خدا معلمتان شود)

مسعود ریاعی