نکات قرآنی 769

“لَئِن بَسَطتَ اِلَیَّ یَدَکَ لِتَقتُلَنِی… اِنِّی اُرِیدُ اَن تَبُوءَ بِاِثمِی وَ اِثمَکَ فَتَکُونَ مِن اَصحابِ النّارِ وَ ذٰلِکَ جَزاءُ الظّالِمِینَ”!
([هابیل به قابیل گوید:]اگر تو به کشتن من دست برآوری من هرگز به کشتن تو دست‌دراز نخواهم کرد، که من از خداوندْ پروردگار جهانیان می‌ترسم. چه خواهان آنم که هم گناه من و هم گناه خودت، به تو بازگردد، تا تو از اهل آتش شوی، که آن آتش جزای ستمکاران است)!

⭐️ در این آیه نکات بسیار است اما آنچه که اکنون قصد بیانش را دارم اینست که در بطن این آیه یک قاعدهٔ حقوقی شگفت و آسمانی وجود دارد که کمتر به آن توجه شده است. و آن اینکه؛ اگر کسی انسانی را بکشد تمام کارمایِ بد مقتول به گردن قاتل می‌افتد! به عبارتی دیگر؛ هرچه مقتول گناه و معصیت داشته‌باشد همه بر عهدهٔ قاتل خواهد بود؛ “اَن تَبُوءَ بِاِثمِی وَ اِثمَکَ فَتَکُونَ مِن اَصحابِ النّارِ”! این یعنی مقتولی که مظلومانه کشته شده، پاک و مطهر و معصوم به محضر حق وارد می‌شود، و آن قاتل با کوله‌باری از گناهان خود و مقتول، اهل آتش می‌گردد. مقتول به پاس بخشی از زندگیِ ناکرده‌اش، پاک و بی‌گناه و بهشتی، و قاتلْ ناپاکی جهنمی که باید مدام تاوان دو گناه و دو زندگی را بدهد! این مجازاتی اُخروی است که هیچ قاتلی از آن رهایی نخواهد یافت. فلذا آدم‌کشان و کسانی که دست‌شان به خون مظلوم آلوده است بترسند از این قاعدهٔ الهیِ موضوعه در قرآن، و همچنین آنها که دست‌شان به خون کسی آلوده نگشته نیز بترسند و مراقب باشند مبادا جان بیگناهی را بگیرند و خود را به ورطهٔ هولناک این تاوان سخت مضاعف فرو اندازند.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی