“اهل فتوّت”

⭐️ اهل فتوّت، یعنی جوانمردانی که به فطرت پاک الهی خویش رسیده‌اند، مقلد نیستند. نمی‌توانند باشند. آنها در ماجراهای زندگی پیرو این حدیث پیامبر(ص)اند که فرمود؛ “اِستَفتَ قَلبَکَ” (از قلبت فتوا بخواه). اینان در هر موقف و اقدامی دست بر سینه می‌گذارند و از قلب‌شان فتوا می‌خواهند. اگر قلب‌شان مضطرب شد، آن کار را رها می‌کنند و اگر آرامش داشت آن را پی می‌گیرند. این یعنی قلب‌شان که عرش خدای رحمن است، مرکزیت فتوای‌شان است. اهل فتوت، والاترین سالکان واصِل‌اند و جز در خدمت حق نیستند. ابراهیم(ع) اهل فتوّت بود و اهل تقلید نبود. او حتی ستاره و ماه و خورشید را به هیچ گرفت و آزادانه از آنها عبور کرد. و قرآن کریم همهٔ سالکان راستین حق را به صراحت امر نموده که از آیین او تبعیت کنند؛ “فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ اِبراهِیمَ حَنِیفاً” (از آیین حق‌گرای ابراهیم تبعیت کنید).

مسعود ریاعی