“بگذار خورشید از درون تو بتابد”

⭐️ طالب نور را ابتدا سهمْ ظلمت است. شب تاریک روح است. پس از آن صبح کاذب می‌آید. درخششی زودگذر که دوام ندارد و دوباره به تاریکی می‌گراید. به آن اعتماد نکن. صبور باش تا صبح صادق بدمد. او با آن که صادق است اما به خود نمی‌خواند. به طلوع خورشید می‌خواند. به اصلی که فراگیر است. آن‌گاه تو روشن می‌شوی اما هنوز منبع نور بیرونی است. از آنِ تو نیست. با تسلیم محض، آن نور را بخور. به دورنت بکش. بگذار خورشید از درون تو بتابد.

مسعود ریاعی