“وَ ما لَکُم لا تُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الله”
(شما را چه شده است که در راه خدا پیکار نمی کنید!)
– پیکار در راه خدا به چه معناست؟! و برای چه؟! پس خوب دقت کن! خداوند، حضرت آزادی است. یگانه آزاد مطلق است. “فعّالٌ لِما یَشاء” و “فَعّالٌ لِما یُرِید” است. آزادی و آزادگی، خُلق و خویِ ذاتیِ اوست. پس “فَتَخَلَّقُوا بِاَخلاقِ الله”؛ “خود را به اخلاق الهی آراسته کنید”. ای دوست! وقتی قرآن می فرماید؛ در راه خدا بجنگید؛ یعنی در راه چنین آزادی پیکار کنید. در راه رهایی. زیرا یگانه آزاد مطلق هموست. برای من این آیه هیچ معنای دیگری ندارد. “او” آزادی شما از انواع اسارت را می خواهد. شما را “مُخلَص” می خواهد. بندگیِ خدای آزاد، آزادی می آورد. و تنها آزادگان‌اند که بندگان راستین خدایند. آنها “مُخلَصین“ اند. خلاص شدگان. رهایی یافته‌گان. همان کسانی که از انواع اسارت و بردگی رهایی یافته و خُلق و خویِ‌شان شبیه خود خداوند شده است. زیرا هر که را بپرستی شبیه همو می شوی. پس خدای مطلق آزاد را پرستنده باش و در راه وصل به او، با نیروهای نفس تاریک شیطانی پیکار کن، تا آن به آن مزهٔ حقیقت رهایی و آزادی را چشیده باشی. و یادت باشد که ادامهٔ این آیه شریفه سرشار از نوید رهایی برای همه مظلومان است؛ [“و شما را چه شده است که در راه خدا و رهایی مردان و زنان و کودکان مستضعف پیکار نمی کنید؟! هم آنان که می گویند پروردگارا، ما را از این شهری که اهلش ظالمند، رهایی بخش، و برای‌مان از سوی خودت ولیّ و یاوری قرار ده”] (سوره نساء آیه ۷۵)
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
