“کدام فقر؟!”

☆ در فقر، خدا وجود ندارد. بدبختی وجود دارد. زیرا خدای غنی و رزاق هر جا که باشد، رزق و برخورداری می آورد. فقر نمی آورد. این ناممکن است. آن کسانی که دانسته یا ندانسته به انحاء مختلف ترویج و تبلیغ فقر می کنند، به واقع تبلیغ بی خدایی می کنند و خود نمی دانند. فقر و نداری بسیار نزدیک به کفر است؛ “کادَ الفَقرُ اَن یَکُونَ کُفرَاً”! دامن زدن به فقر، اشاعه ی بی ایمانی است. نه هنر است و نه افتخار. آن فقری را که پیامبر(ص) بدان افتخار کرده، اشاره به طریقتی باطنی در سلوک است. آن به معنای عدم تعلق و خالی بودن وجود آدمی از خواهش ها و آرزوهای نفسانی است. خالی بودن از غیر حق است. آن فقر، این فقری که امروزه دامنگیر مردمان جهان شده است، نیست. فقر به معنای نداری و فلاکت و استیصال هیچ افتخاری ندارد. آن حالتی است که هر لحظه نزدیک است به کفر منجر شود.

مسعود ریاعی