“دو گروه سالکان واصِل”

☆ سالکانی هستند که در بیکرانگی غرق می شوند و دگر چیزی به یاد نمی آورند. آنان مجذوبان اند. سالکانی هستند که آنها هم در بیکرانگی غرق می شوند اما همچنان خودیت خود را به یاد می آورند. اینان سالکانی هستند که قادر به تعلیم دیگران اند. زیرا هنوز برخوردار از ذهن اند اما نه آن ذهن قبلی. ذهن قبلی شان مرده است. اینان به یاد می آورند. پس می توانند تعلیم دهند. وجه مشترک هر دو گروه آن است که درون شان خالی است. و چون خالی است برخوردار از نیروی بیکرانگی اند اما کارشان و تأثیرگذاری شان متفاوت است.

مسعود ریاعی