نکات قرآنی 696

“لا تَعتَذِرُوا قَد کَفَرتُم بَعدَ اِیمانِکُم”
(عذرخواهی نکنید که شما بعد از ایمان تان، کفر ورزیدید)!

– کفر بعد از ایمان، بعد از آنکه حقیقت را دیدی و شناختی، بدترین و زشت ترین خیانت به خود است. از آن حذر کن که این کفر و انکاری مهلک است. چه بسا حتی اگر بخواهی دوباره به حوزهٔ ایمان بازگردی، پذیرفته نشوی. بدان بسیاری اینگونه به گذشته تاریک شان بر می گردند و اعمالشان را باطل می کنند و در مرداب ضلالت فروتر می روند. اینان وضع شان به مراتب از کسانی که راه حقیقت را نشناخته و ایمان به آن نداشته اند، بدتر است. ای دوست، آنگاه که قلباً تعلیم یکی را پذیرفتی و چشم دلت به راه حقیقت روشن شد، با همان یکی باش. از این شاخه به آن شاخه مپر و هرگز انکارش مکن. چه بسا عذر انکار پذیرفته نگردد و در صحرای بی کسی تنها بمانی؛ “قُل لا تَعتَذِرُوا لَن نُؤمِنَ لَکُم” (بگو؛ عذرتراشی نکنید که هرگز شما را باور نمی کنیم)! بدان که هر قومی را هادی ای است؛ “لِکُلِ قَومٍ هادٍ”. هادی هر کس نزدیکترین فرد به روح اوست. از خود اوست. کسی است که با او احساس وحدت و پیوندی عمیق دارد. همان است که تعلیمش به دل می نشیند و همواره راهگشاست. همان که آورندهٔ عشق و رحمت و صلح کل است. هموست که همواره به خدا می خواند و نه به خود.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی