نکات قرآنی 694

“اَعمالُهُم کَسَرابِِ بِقِیعَةِِ یَحسَبُهُ الظَّمآنُ مَاءً حَتَّی اِذا جاءَهُ لَم یَجِدهُ شَیئاً”
(اعمال شان همچون سرابی است در صحرا، که تشنه آن را آب می پندارد و چون بدان رسد، چیزیش نمی یابد)!

☆ چه بد و تلخ است رنج بردن در امر باطل! اینکه خودت را در اختیار مشتی آمال و آرمانهای پوچ و توهّمی قرار دهی، و دست آخر نیز جز باختن زندگی ات نصیب دیگری نداشته باشی. ای دوست، این آیه شریفه بیانگر سرنوشت تلخ همه ی کسانی است که بنده و برده ی آرزوها و برداشت های تاریک ذهنی خود گشته اند. کسانی که نقد زندگی را رها کرده و بدنبال آرمان های سراب گونه ی شان هر هزینه ای را متحمل می شوند. تو گویی در خواب راه می روند. حتی اگر کسی صدایشان کند و انذارشان دهد، او را ندیده و نشنیده می انگارند. بدان که تلقین آرزو های وَهمی و آرمان سازی های نامعقول و غیر واقعی، کار نفس شیطانی است. این شیطان نفس است که مدام تصاویر و دورنماهای جذاب می سازد، و فریب خوردگانش را به بیابان هلاکت می کشاند. تو در این بیابان، هیچ آبی نخواهی یافت و هیچ نعمتی را در آغوش نخواهی گرفت، جز خدایی که در آن آخرین لحظات بی بازگشت، کارش حسابرسی دقیق و سریع و عادلانه است! ای دوست، انرژی ناب خداداده ات را هدر مده و برای رسیدن به سراب، عمل نکن! تلاش ها و اعمالت را بی نتیجه مکن. و سفره ات را از سراب پرستان جدا کن. واقعی باش. در حال باش. و بدان که افکار توهّمی، زندگی توهّمی می آورد. آن به واقعیت ختم نمی شود. با اوهام و آرزوهای دور و دراز هرگز نمی توان به زندگی واقعی دست یافت.
☆ امام علی (ع): “هر که در آرزوی سیراب شدن از سراب به سر برَد، به آرزویش نمی رسد و از تشنگی خواهد مرد”! (غُرَرُ الحِکَم، ج ۵، ص ۴۳۷)

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی