“رهاننده”

☆ “خالص” اسم فاعل از “خلص” و به معنای رهاننده از غیر است. چه کسی ناب می شود؟! آن که از وابستگی ها و دلبستگی های به غیر رهایی یافته است. اَخلَصَهُ یعنی از بند غیر او را رها نمود. رهایی جزء لا ینفک معنای “خلوص” است. اگر مفهوم پاکی و رهایی را از معنای خلوص حذف کنی، آن از معنا تهی شده است. “الدین الخالص” یعنی دین رهاننده. راه رهایی. و چنین دینی به گفته ی قرآن، دین خداست؛ “اَلا لله الدِّینُ الخالِص”. به بیانی ساده تر؛ هر دین و آیینی که باعث رهایی نشود، دین خدا نیست. یک فریب است. اسارت بیشتر است. و “مُخلَصین” در قرآن کسانی اند که از بند غیر رها شده اند. اسیر و بنده ی چیزی و کسی نیستند. و باز به شهادت قرآن تنها همین هایند که شیطان هیچ سلطه ای بر آنان ندارد؛ “اِلّا المُخلَصِینَ”! ای دوست، رهایی اساس کار است. تمام سلوک برای رهایی است. و بدان که بندگان راستین خدا، تنها رهایی یافتگان اند. ”عِبادَ الله المُخلَصِینَ” اند.

مسعود ریاعی