“حیُّ حاضرَُ”

الهی!
چگونه می توانم غیر تو را بخوانم در حالیکه تو حیّ و حاضری.
چگونه می توانم از غیر تو تعلیم بگیرم در حالیکه این تویی که حیّ و حاضری.
این حیّ و حاضری ات در هر کجا و ناکجا، راههای غیر خواهی را بر من بسته است. و چه نیک بسته است!
این حیّ و حاضری ات مرا از بندگیِ غیر آزاد کرده است. و چه نیک آزاد کرده است!
ای همیشه حیّ و حاضر، ای زیبایِ کارگشا، ای آزادِ لطیف، ای بخشنده ی بی منتهی، تو همه چیز و همه کس منی.

مسعود ریاعی