نکات قرآنی 638

“بَلدَةً مَیتَاً”
(شهر مرده)!

☆ شهر مرده شهری است که جریان حیات در آن متوقف شده است. شهری است که رگ هایش خشکیده است. پیوندهایش گسسته است. رحمت و پویایی از آن رخت بر بسته است. عشق نیست. مودّت نیست. یاوری نمی یابی. تو در شهر مردگان، زنده نخواهی یافت. حتی اگر از حُسن تصادف، یکی دو زنده ببینی، بی شک آنها برای فاتحه خوانی آمده اند! برای زیارت اهل قبور آمده اند! شهر مرده، کالای زنده ندارد. کالای شهر مرده، جز مرگ نیست. آن احساسش مرده است. عقلش زایل شده است. پویایی اش ز کف رفته است. در شهر مرده، دست به هر چیزی بزنی، مَسّ میّت کرده ای. خود را آلوده ای. ای دوست، “حیّ” باید تا شهر مرده را اِحیا کند. “حَیّ” را دریاب، که جز او هیچ خدایی نیست؛”هُوَ الحَیُّ لا اِلهَ اِلّا هُو”. شهر مرده با حرف زنده نمی شود. با شعار جان نمی گیرد. بارانِ حَیّ و زندگی بخش می خواهد؛ “وَ اَحیَینا بِهِ بَلدَةً مَیتَاً”. از آن آب های حیات بخش آسمانی که روح زندگی را دوباره به کالبد شهر مرده بدمد؛ “وَ کَذلِکَ تُخرَجُونَ”! (و شما اینگونه از مردگی خارج می شوید)! با فَیضان “حَیّ”! با زنده ای که هرگز نمیمیرد.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی