“حلّال همهٔ مشکلات”

– “توحید” را بگیر و رهایش نکن. آن حلّال همهٔ مشکلات توست. داروی معجزه آسای توست. “یکی” اصل درمان است. “یکی” را دریاب که همان برایت کافیست. به بندگیِ هیچ دو و چندی نیاز نیست. چه آن “یکی” همه را در بر گرفته است. هیچ جا و هیچ کیفیتی از “یکی” خالی نیست. پس دور و برت را بیهوده شلوغ نکن. ذهنت را تکه تکه نکن. توجه ات را از این و آن بر گیر و تنها وجه ات را به “یکی” بسپار. “یکی” را تسلیم باش. با “یکی” عهد ببند و مراوده با “یکی” داشته باش. دعایت را به “یکی” بگو و از “یکی” بخواه. همواره با همان “یکی” سیر کن. همان “یکی” که در فطرت خودِ توست، اصل و منشأ توست. همان که در خواب و بیداری با توست. او را دریاب و هرگز رهایش نکن. و بدان که ریشه ی بیماری‌ها و نامرادیهای بشر امروز، همه از شرک و چندگانگی است؛ از سپردن وجه خود به چند چیز، امید داشتن به چند چیز، درخواست و دعا از چند چیز، تسلیم بودن به چند ارباب،… و دقیقاً از این روست که بشر امروز به حاجاتش نمی رسد و غریب و بی کس مانده است. چه او در لایه های چندگانگی به دام افتاده است. بدان کسی که توحیدش درست نیست هیچ چیزش درست نیست.

مسعود ریاعی