نکات قرآنی 621

“لَیسَ بِی ضَلالَةٌ”
(در من هیچ گمراهی نیست)!

☆ کسی که تمام وجود و مایملکش را به خدا فروخته است، کسی که خود را به تمامی به حق تعالی واگذار کرده است، محال است در او ضلالت و گمراهی باشد. زیرا از این پس؛ این خداست که از زبان او می گوید و با چشم او می بیند و با گوش او می شنود و با دست او می گیرد و با پاهایش می رود. آن که تسلیم محض حق است، این حق است که او را منزل به منزل می برَد. گمراهی از آن کسی است که بنده ی ذهن تاریک اندیش خویش است. گمراه کسی است که احساسات و عواطف نفسانی اش بر او حاکم اند. آن است که اسیر و برده ی برداشت های خویش گشته است. آن کس که در خویش مرده و به حق زنده است، کجا گمراه است؟! این آیه از آن کسانی است که ارادهٔ خویش را دور انداخته و ارادهٔ الهی را به رضا و تسلیم بنده اند. پس ای دوست، چون تمامیت خویش را به صدق و راستی به حق تعالی واگذاشتی، از هر شک و تردیدی بیرون آی، که گمراهی در تو راه نخواهد داشت.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی