“ابتدا یک جای خالی برای اجابت دعایت مهیا کن”

☆ دعایت اجابت شدنی است. شک نکن. آن که توفیق دعا کردن عطا می نماید، اجابتش را نیز خود بر عهده دارد. لکن اجابت، یا بدون تأخیر است یا پس از مدت زمانی. اینکه می گویم پس از مدت زمانی نه بخاطر اینکه _معاذالله_ خداوند در اجابت دعایت ناتوان است بلکه آن به علت آماده نبودن خود توست. زیرا تو باید پیش از دریافت هر نعمتی، جایش را خالی کرده باشی! اجابت، جایی خالی برای متجلّی شدن می خواهد! یک وجود شلوغ و ذهنی پُر و سنگین از انواع داشته ها، کجا جای خالی دارد تا نعمات نازله را دریافت کند؟! ابتدا خانه ی وجودت را جاروب کن، خالی از زوائد مادی و معنوی کن، حتی برای اطمینان چیزی را انفاق کن و دل از آن بِکَن. یا صفتی و عادتی مذموم را از خودت دور کن! یک فضای خالی ایجاد کن! و یادت باشد که اندازهٔ جای خالی باید متناسب با خواسته ات باشد! نه کمتر! صد من شیر در استکانی جای نمی گیرد! این نکته خالی بودن و فضاسازی را جدی بگیر، زیرا اگر اجابت بیاید و هیچ جای خالی برای خود نیابد، بیدرنگ دوباره بسوی خداوند عروج می کند! و آنقدر منتظر می ماند تا تو روزی برایش جای خالی فرود مهیا کنی! حال آنکه تو می پنداری دعایت اجابت نشده است!

مسعود ریاعی