“نکات قرآنی 586”

“قُل بِئسَما یَأمُرُکُم بِهِ اِیمانُکُم”
(بگو؛ چه بد است آنچه ایمانتان بدان فرمان می دهد!!)

عجب آیه ی حکیمانه ای! عجب اشاره ی نجات بخشی! برخی را ایمانشان به هلاکت و نابودی می کشاند! این یعنی؛ انسان اسیر و برده ی باور های خود است. آزاد نیست. این باور هایش است که از درون اختیارش را به دست گرفته اند. این باور هایش است که از درون بر او فرمان می رانند. او باورمند القاءاتی است که در ذهنش فرو کرده اند. پس به راحتی گوساله پرست می شود، شخص پرست می شود، خرافه پرست می شود، … چنین کسی همواره بَرده ی چیزهایی است که باور کرده است. باورهایش چون بندی نامرئی اند که او را هرجا بخواهند می کشانند؛ به کشت و کشتار، به ظلم و بیداد، به حماقت و جهالت و… زیرا باورهایش خدای او شده اند. توجیه گر اعمالش گشته اند. ای دوست، این آیه یکی از فهیمانه ترین و کاربردی ترین آیات قرآن است. یک مشرب روانشناسی اصیل و تمام عیار است. باید به آن توجه کرد. امروزه روز، بی شک فهم این آیه، دارویی نجات بخش است. رستگاری می آورد و آدمی را از باورهای اسارت بار رهایی می بخشد. ای دوست، همواره نیک بنگر به چه باور داری و خود را در اختیار کدام اندیشه قرار داده ای. مبادا که باورهایت هم به خودت و هم به دیگران خسارت های جبران ناپذیر وارد کند و هلاکت به بار آورد.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی