نکات قرآنی 582

“اَلَّذِی قَدَّرَ فَهَدیٰ”
(آن که تقدیر کرد و سپس هدایت نمود)

تقدیر، اندازه معین کردن است. میزان برخورداری از وجود را تعیین کردن است. نکته قابل تأمل اینکه؛ ابتدا این تقدیر و اندازه گیری است و سپس هدایت است! تقدیر راه و رهرو و ماجراهای راه! این بدان معناست که هر کس هدایت خاص خود را دارد. زیرا اندازه ها و ظرفیت ها و استعدادهای مردمان متفاوت است. سالکی به طریقت عشق است و دیگری به طریقت قربانی. یکی از مسیر ذکر می رود و آن دگر از مسیر زهد. یکی راهب می شود و از خلق می گریزد، یکی خادم می شود و با خلق می آمیزد… و اینها همه به اندازه ی ظرفیت و استعداد وجودی پیروان شان محقق می شود. این یعنی هر کس از طریق فطرت الهی خویش است که بسوی پروردگارش رهسپار می شود. پس هیچگاه نخواه که شبیه دیگری باشی. شبیه خودت باش، که آسان ترین راه مسیر وصل همین است. پس به زندگی ات سلام کن و ماجراهایش را شجاعانه بپذیر و همواره هماهنگ با جریان حیات باش. چه راه های بسوی خدا، به عدد نفوس خلائق است.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی