“ساخت و ساز های لطیف”

☆ برای هر ساخت و سازی نیرو و ماده ی اولیه لازم است. این قاعده ای است که هم در بالا (آسمان) و هم در پایین (زمین) وجود دارد. وقتی تعدادی از سالکان که از یک طبقه روحی اند متفقاً از یک تعلیم واحد پیروی نمایند، آنها به واقع در حال ساخت و پرداخت انسانی روحانی اند. کالبدی هوشمند که از نور و انرژی لطیف ساخته شده است. مهم این نیست که هر کدام از این سالکان در کجای دنیا قرار دارند. بُعد و قُرب فیزیکی مطرح نیست. بلکه مهم یک هماهنگی روحی است که مابین آنها برقرار گشته است. این آدم بزرگ و لطیف و انرژیایی همچون یک شهر است. خود یک عالَم است. و آن محصول کارکرد همه سالکانی است که در این ساخت و ساز شراکت دارند. ماده ی اولیه برای ساخت چنین وجود شگفتی از “مراقبه” حاصل می شود. سالکان با مراقبه شان، ماده لطیف اولیه را تولید می کنند. آنها با این کار علاوه بر اینکه خود دارای کالبد انرژیایی خاص خود می شوند، در ساخت و ساز این موجود کلی نیز که خود یک عالَم است، سهیم اند. به واقع هر سالکی خود جزوی از این موجود کلی است. اینکه در کتب مقدس و در طول تاریخ معنوی آدمی، از جمع های پنج نفره، هفت نفره، دوازده نفره، چهارده نفره و چهل نفره و غیره سخن رفته، اشاره به کارکرد هماهنگ گروه های روحی است که در ساخت و سازهای لطیف و باطنی مشارکت دارند. یک سالک فرهیخته می داند که در حال تولید است. او با زندگی مراقبه گون اش انرژی لطیف و ماده ی لطیف اولیه کار را می سازد. این انرژی و ماده ی اولیه، خود هوشمند است. لازم نیست به آن خط دهی و یا به جایی گسیل اش بداری. آن خود کار خویش را بلد است و می داند که چه بسازد و چگونه بسازد… این کار به تمثیل به سان آن می ماند که در “درخت حیات” شاخه های جدید بروید و شاخه های قدیمی تر بالاتر روند. هر شاخه ی این درخت میوه ی خاص خود را دارد. این یعنی این درخت دارای انواع میوه هاست. همچنانکه اخبار در باره درخت طوبی روایت کرده اند. با این وجود یک درخت است. واحد است. درخت ناب حیات است که از بین رفتنی نیست.

مسعود ریاعی