“اینگونه دعا می کنم”

☆ من دعا نمی کنم تا خداوند همانچه را که من می خواهم و همانگونه که می خواهم، انجام دهد. بلکه دعا می کنم تا خداوند آگاه، بهترین و مفیدترین و رشد دهنده ترین جواب را به خواسته ام عطا کند. بهترین و مفیدترین و رشد دهنده ترین را “او” می داند و من نمی دانم. و همیشه نیز اجابت های “او” همینطور بوده است؛ بهترین و مفیدترین و رشد دهنده ترین. این یعنی اجابت های “او” را قضاوت نمی کنم. “مشاهده” می کنم و بهره مند می شوم. شیوه ی دعای من این است؛ به نام او نیت ام را بیان می کنم. در این بیان، قلب و ذهن و زبان در وحدت و آرامش اند. و آنگاه خاموش می شوم. بی ذهن می شوم و در سکوتی همه جانبه فرو می روم. زیرا آن که منتظر جواب است باید ساکت شود و “مشاهده” کند. این سکوت باعث می شود با کل جریان حیات همسو شوم. اجابت با همسویی قرین است. پس از آن هر اتفاقی بیفتد همان بهترین جواب است. زیرا به خداوند گمان نیک دارم.

مسعود ریاعی