“فصل استغفار را جدی بگیر!”
بهمن 11, 1399“معیار دوری از خدا”
بهمن 19, 1399امام باقر (ع):
☆ هر معنایی که ذهن شما با دقت و ظرافت تصور کند، باز آن خدا نیست، بلکه مخلوقی ذهنی و مصنوعی همچون خود شماست و همان بسوی تان بازتاب می یابد!
بحارالانوار ج ۶۶ ص ۲۹۳
عیسی مسیح(ع):
دنیا را خدای خود نگیرید که آن شما را بنده ی خود می گردانَد! گنج های خود را نزد کسی گذارید که آن را ضایع نمی کند، و آن پروردگار شماست. در دنیا گنج مگذارید که در معرض آفات است… بدانید که ریشه ی هر گناهی دنیادوستی است.
تنبیه الخواطر ص ۱۳۷
عیسی مسیح (ع):
☆ چیزی را برای خود ذخیره کنید که طعمه ی آتش نشود.
از او پرسیدند؛ آن چیست؟!
فرمود: “احسان”
احیاء علوم الدین ج ۳ ص ۲۶۰
عیسی مسیح(ع):
☆ چه کسی بر موج دریا خانه می سازد؟! دنیا چنین است، پس آن را قرارگاه خود مسازید!
احیاء علوم الدین ج ۳ ص ۲۲۰
” حضرت فاطمه سلام الله علیها”
☆ الهی! کار خویش به تو واگذاردم و بر تو تکیه دارم… تو آن بزرگواری که نومید نکنی و مأیوس برنگردانی، پس به حقّ خلیلت ابراهیم(ع) و هم کلامت موسی(ع) و روحت عیسی(ع) و پیامبر برگزیده ات محمد(ص)، از تو می خواهم که وجه بزرگوارت را از من برنگردانی، تا توبه ام را بپذیری و گناهم ببخشایی، ای برترین مهربانان و ای برترین حاکمان!
فلاح السائل ص ۲۶۲
حضرت فاطمه (ع):
“الهی، اِستَعمِلنِی لِما خَلَقتَنِی لَهُ”
خداوندا، مرا به کاری بگمار که برای همان خلقم کرده ای.
مُهَجُ الدَّعَوَات، ۱۳۹ – ۱
“در حال بودن” از نگاه پیامبر (ص):
☆ وَ اِذا اَصبَحتَ فَلا تُحَدِّث نَفسَکَ بِالمَساءِ وَ اِذا اَمسَیتَ فَلا تُحَدِّث نَفسَکَ بِالصَّباحِ”
☆ چون به صبح وارد آمدی، با خودت از شب گذشته مگو، و چون به شب آمدی با خودت از صبح مگو.
بحارالانوار ج ۷۴ ص ۱۸۱
حضرت سلیمان نبی (ع):
☆ ۱. خداوند قلبم را شکافت و گُل آن پدیدار شد؛ فیض در آن تابید و برای خداوند میوه تولید کرد.
۲. زیرا خدایِ اَعلی قلبم را به وسیله ی روح‌القدسِ خود شکافت و محبت من به خودش را در آن جستجو کرد؛ و مرا از محبت خویش انباشت.
قصاید سلیمان (ع)؛ ۱۱-۱
امام باقر(ع):
“اَلدِّینُ هُوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُوَ الدِّین”
☆ دین، محبّت است و محبّت، دین.
المحاسن ج ۱ ص ۲۶۳
حضرت فاطمه(ع):
🌟 پروردگارا، با مژده هایی از سوی خود – و نه غیر خود – مرا مورد رحمت خویش قرار ده. مژده ای که دلم را خنک، جانم را شادمان، چشمم را روشن، چهره ام را نورانی، رنگم را درخشان و زیبا، و قلبم را قرین آرامش کند
فَلاحُ السّائِل ص ۲۲۵
حضرت فاطمه (ع):
⭐️ هر کس خالصترین عبادتش را بسوی خدا بالا فرستد، خداوند بهترین مصلحت را برایش پایین می فرستد!
تفسیر امام عسکری(ع) ۱۷۷
پیامبر اسلام (ص):
☆ همانا رحمت خدا ۱۰۰ جزء دارد که خداوند تنها یک جزء آن را بر این جهان نازل فرموده، و آن را میان انس و جن و چارپایان و حشرات توزیع نموده، و در پرتو همین یک جزء است که موجودات با یکدیگر مودّت و مهربانی دارند و در پرتو آن است که حتی درندگان هم به فرزندانشان اظهار محبت می کنند؛ و اما ۹۹ جزء دیگر رحمت را نگاه داشته تا در روز قیامت “بندگانش” را مشمول آن کند.
الطرائف ج ۲ ص ۳۲۳
امام علی (ع):
☆ علمی که تو را به صلاح نیاورد گمراهی است، و ثروتی که تو را سود نبخشد گرفتاری است.
غُرَرُ الحِکَم ح ۶۲۲۱
امام باقر(ع):
“هَلِ الدّینُ اِلّا الحُبّ”
🌟آیا دین، جز مهر و محبت است؟!
دعائم الاسلام ج ۱ ص ۷۱
امام هادی (ع):
☆ الهی! اوهام متوهّمان، سرگشته است و نگاه تیزبینان، کوتاه و توصیف توصیفگران، نارسا و سخنان بیهوده گویان در رسیدن به مقام شگفت تو یا دست یافتن به جایگاه بلند تو، از هم گسیخته است.
التوحید ص ۶۶
“حدیث قدسی”
☆ ای داود، اگر مریدی را رهایی بخشی و از غفلت و مستیی که در آن است خلاص نمایی، تو را بنده “کَهبُد” نویسم! بدان هر که را کَهبُد نبشتم، او را وحشتی نباشد و به آدمیان حاجت نَبُوَد.
احیاء علوم الدین ج ۴ ص ۲۹۵۰
“پیامبر اسلام (ص)”:
☆ برترین جهاد این است که کسی صبح برخیزد و قصد ظلم به دیگری را نداشته باشد.
مکارم الاخلاق ص ۹۴۶
“حدیث قدسی”
☆ رسول (ص) گفت که موسی (ع) گفت: بار خدایا از بندگان تو، کدام عزیزتر است نزدیک تو؟!
گفت: آن که عفو کند در قدرت.
کیمیای سعادت، ۲۱۳
پیامبر اسلام (ص):
☆ “یا عَلیّ! اَکرِمِ الجارَ وَ لَو کانَ کافِراً”
“ای علی! همسایه را اِکرام کن و لو کافر باشد”.
جامع الاخبار، فصل ۴۰، ص ۸۳
امام کاظم (ع):
☆ خداوند، دو جهانِ به هم پیوسته آفرید: جهان بَرین و جهان پایین؛ و این هر دو جهان را در آدمیزاد در آمیخت.
الاختصاص ص ۱۴۲
☆ از امام کاظم (ع) پرسیدند:
کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگ‌تر است؟
فرمود: بسم الله الرحمن الرحیم
بحار الانوار. ج ۸۹ ، ص ۲۳۸
پیامبر اسلام (ص):
“اللّهُمَّ اهدِ قَومِی فَاِنَّهُم لا یَعلَمُونَ”
☆ خداوندا! قوم مرا هدایت کن، که آنها نادانند!
تفسیر الثعالبی ج ۲ ص ۱۰۴
پیامبر اسلام(ص):
“اَمّا بَعدُ، فَاِنِّی اَدعُوکُم اِلَی عِبادَةِ اللهِ مِن عِبادَةِ العِبادِ، وَ اَدعُوکُم اِلَی وَلایَةِ اللهِ مِن وَلایَةِ العِبادِ”
اما بعد، من شما را از عبادتِ بندگان به عبادت خداوند، و از ولایتِ بندگان به ولایت خداوند، فرا می خوانم.
دلائل النبوّه ج ۵ ص ۳۵۸