“جزم اندیشی”

☆ جزم اندیشی آنگاه پدیدار می شود که ما برداشت ها و خیالات خود را حقیقت می پنداریم و آنها را به قالب بایدها و نبایدهای قطعی در می آوریم. آنچنان سخت که حتی اگر روزی بخواهیم خود را از آنها رها کنیم کاری ناممکن و ناشدنی می نماید. جزم اندیشی یک بیماریِ خورنده است و اولین کسی را که می خورَد خود جزم اندیش است.

مسعود ریاعی