“نکاح عقل و عشق”

   عقل و عشق باید در وجود سالک به ازدواج هم در آیند. تا وقتی این دو به نکاح در نیامده اند، تنش و اضطراب درونی همچنان پا برجاست. آن این را نفی می کند و این آن را. آن به این می خندد و این به آن. مداومت بر “مراقبه” که همان سکوت درونی و همه جانبه است، این دو را آرام آرام به هم نزدیک می کند تا آنکه پیوندشان را به نیکی بر قرار کند. و چون این شود، دو انگاری رخت بر می بندد و سالک در خواهد یافت که عشق همان عقل است و عقل همان عشق. عقل، عاشقانه می شود و عشق، عاقلانه. نکاح عقل و عشق یکی دیگر از اسرار “مراقبه” است که کمتر به آن توجه شده است.

مسعود ریاعی