“رهایی از قبر”

☆ می گفت؛ من از اینکه در قبرم کنند، می ترسم! خنده ام گرفت و به او گفتم؛ فکر می کنی الآن ما در کجاییم؟! ما هم اکنون در قبر هایمان به سر می بریم. این کالبدها که بر ما پوشانده اند همان قبری است که مرغ جانمان را در خود حبس کرده است. ما هم اکنون در قبریم و اسیر نکیر و منکر ذهنیات و نفس لوّامه مان هستیم! ای کاش در می یافتی که بسیاری از معانی را بر عکس فهمیده ایم! حقیقت آن است که وقتی بمیریم تازه از قبر هایمان خارج گشته ایم. اکنون هر کدام در گورمان و در قطعه ای خاص از گورستان دنیا خوابیده ایم. فکر می کنی این آیه به کدام معنا اشاره دارد: “[ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان بر انگیخت؟! این همان وعده ی خدای رحمن است و رسولان راست گفتند!]” ظاهراً بسیاری از این آیه همین برخاستن از گورستان های معمول را می فهمند. خب این یک معناست، اما معنای عمیق تری نیز در کار است و آن نجات روح ما از زندانی به نام قبر دنیاست، روزی که قبر های جهل و حماقت شکافته شود و چشمان مان به حقایق روشن گردد. در آیه دقت کن، سخن از “رحمن” است. این کار را خدای رحمن یعنی مطلقیت رحمت می کند، و کاری را که رحمن بکند، یک شادی و سرور تمام است، اصل نجات و رستگاری است. از اینکه کالبد خاکی ات به خاک بر گردد، نترس. این نوعی پوست انداختن و خروج از قبر و آزاد شدن از سِجن است. این نکته ای است که حکمای بزرگ الهی بارها گوشزد کرده اند. همان کسانی که خود قابلیت آن را دارند که از همینجا موت اختیاری پیشه کنند و خلع بدن کنند و رها گردند. ای دوست، گور واقعی آن است که در آن واقع گشته ایم. از کدام گور می ترسی؟! بفهم که ما هبوط کرده ایم! و هر چه قبر است در هبوط است. عروج، قبری ندارد، آن رهایی از قبر است.

مسعود ریاعی