☆ دیدنِ با “بصیرت”، یک چیز است، دیدنِ با “بَصَر” چیز دیگریست. هر گاه نور درونی سالک به نور وجودی پدیده های هستی، پیوند خورَد، “بصیرت” پا به عرصه ی وجود نهاده است. در چنین پیوندی، پنج حس ظاهر و پنج حس باطن، در سکوت و بی قضاوتی بسر می برند. آنها در این کیفیت فقط دریافت کننده اند. فعال نیستند، منفعل اند.
مسعود ریاعی