تا وقتی خود بیدار نشده ای، نمی توانی داعیه ی بیداری جهان داشته باشی. می خواهی جهان از ظلم بِرَهد، پیش از آن باید خود از تاریکی خلاص شده باشی. قصد توسعه ی عدالت و انصاف و جوانمردی در جهان را داری، اینها همه از خانه خودت آغاز می شود. چه هر حرکت اصلاحی که از خود آغاز نشود و ریشه از باطن نگرفته باشد، مخرّب، زیانبار، فاجعه آمیز و گاه غیر قابل جبران است. ای دوست، جهان آباد خواهد شد اما عَلَی الاَسَف بعد از چشیدن طعم تلخ ویرانی عظیمی که این بشر حریص و طماع به سبب حماقت ها و جهالت ها و عصیان هایش مرتکب شده است. با این وجود ایمانداران راستین زنده می مانند و حتی مردگانشان زنده از قبرها خروج می کنند؛ چه به فرموده ی قرآن؛ “کانَ حَقّاً عَلَینا نَصرُ المُؤمِنِینَ” (یاری کردن اهل ایمان، حقی واجب بر عهده ی ماست!)
مسعود ریاعی