“فَاطَّلَعَ فَرَآهُ…(پس مطلع شد و او را دید…)”، دقت کن، ببین آیه چه می گوید؛ مُطّلع کسی است که اطلاع دارد. و این اطلاع نوعی از دانایی است که با انواع دیگر دانایی متفاوت است. در اینجا از فعل “علم” استفاده نمی کند، بلکه از ماده ی “طلع” بهره می گیرد. این نوع از دانایی با “نور” در ارتباط مستقیم است. “طلوع” از همین ریشه است. اینجا یک معنای “اشراقی” در کار است. یک آگاهی برتر. یک نگاه از بالا. این نوع اطلاع، “دیدن” را از پس خود دارد. و این دیدنی نیست که هر کس توانایی آن را داشته باشد. چه این دیدن سالکانه، از آنِ “مُخلَصین” است. این مُخلَصین اند که توانایی چنین دیدنی را دارند. نگاهی که حتی تا عمق جهنم ناریان، نفوذ دارد..