"توبه"، بازگشت به حقیقت خویش است، نه به جایی دگر. پس باز آی. دورتر نرو. به فطرت الهی خویش برگرد. پروردگار تو آنجاست. نزد خود توست. "هَوَ مَعَکُم". آگاهانه بسویش رجوع کن. تو صاحب بهشت خویشی. همیشه بوده ای. به خانه ی امن خویش باز گرد...

ای دوست، رهایی از رنج، رهایی از اسارت های ذهنی، و هماهنگی با جهان آفرینش، با نیل به "فطرت الهی" و بالنتیجه برخورداری از "نظم خودانگیخته" میسر است. تو با فتح درون خویش به آن نائل می شوی. غرض از سلوک، همین است...